به نظرم بزرگترين اختلاف سبزها هر چند كه بعصيها رو نميكنن(بيان نميكنن) بر سر نتيجه جنبش سبز هست،بر اين اساس ما به گروههاي زير تقسيم ميشيم:
-1كسانی كه فقط و فقط به دولت كنونی معترضن و عقيده دارن كه در انتخابات تقلب شده و ميرحسين بايد رييس جمهور ميشد و آيت الله خامنه اي رو به عنوان ولی فقيه قبول دارن.
-2كسانی كه قانون اساسی رو قبول دارن و عقيدشون اينه كه بايد تمام اصول اون انجام بشه و براساس همين قانون اساسی،رييس دولت كنونی توسط مجلس و آقای خامنه ای توسط مجلس خبرگان بايد بركنار شوند(اين دسته ولايت فقيه رو قبول دارن اما ولی فقيه حاضر رو قبول ندارن)
-3كسانی كه اعتقاد دارن بايد به قانون اساسی اوليه انقلاب و حال و هوای ماههای ابتدايی انقلاب برگرديم كه در اون شرايط بسياری از گروههای سياسی در ميدان سياست حضور خواهند داشت و كم كم بايد قانون اساسی هم اصلاح سپس به رفراندوم گذاشته بشه.
-4كسانی كه اعتقاد دارن جمهوری اسلامی پتانسيل اصلاح رو نداره و اين نظام به كلی بايد سرنگون بشه و بر اساس يك رفراندوم نظام سياسی آينده انتخاب بشه.
اما به نظر من كسانی كه در ايام انقلاب حضور داشتن ميدونن كه در ماههای ابتدايي انقلاب و حتی تاسال 60 در ايران يك دمكراسی نسبی و خوب برقرار بود
به نظرم بايد حجاب,نحوه پوشش و فعاليتهای سياسی تا جايی كه به حقوق ديگران تجاوز نكنه كاملا آزاد باشه.
بر اين اساس من خودم رو جزء دسته سوم ميدونم و عقيده دارم انقلاب در شرايط كنونی تماميت ارضی ايران رو در خطر قرار ميده.ما ميتونيم كم كم اصلاح قانون اساسی رو بعد از پيروزی شروع و در اون همه پرسی ده ساله ای(هر ده سال يكبار) در مورد نظام سياسی رو بگجونيم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر